A Thousand Splendid Suns, Kabul and Saib Tabrizi:

The title of the best selling novel 'A Thousand Splendid Suns' by Afghan-American author Khaled Hosseini comes from a line in the Josephine Davis translation of the poem "Kabul", by the 17th-century Iranian poet Saib Tabrizi (1592-1676):

نظرگاه تماشایی است در وی هر گذرگاهی

همیشه کاروان مصر می آید به بازارش

حساب مه جبینان لب بامش که می داند؟

دو صد خورشید رو افتاده در هر پای دیوارش

"Every street of Kabul is enthralling to the eye

Through the bazaars, caravans of Egypt pass

One could not count the moons that shimmer on her roofs

And the thousand splendid suns that hide behind her walls"

Here is Persian Text of relevant part of the poem which has been translated into English, one translation is by Dr Josephine Barry Davis and the translator of the second is not known. ( The translations have been taken from the website: allpoetry.com.

 ( The full text of the original Persian can be found at the website: nosokhan.com 

 

خوشا عشرت سرای کابل و دامان کهسارش  

که ناخن بر دل گل می زند مژگان هر خارش   

  خوشا وقتی که چشمم از سوادش سرمه چین گردد 

شوم چون عاشقان و عارفان از جان گرفتارش

ز وصف لاله او، رنگ بر روی سخن دارم

نگه را چهره ای سازم ز سیر ارغوان زارش

چه موزون است یارب طاق ابروی پل مستان

خدا از چشم شور زاهدان بادا نگهدارش

خضر چون گوشه ای بگرفته است از دامن کوهش؟

اگر خوشتر نیامد از بهشت این طرف کهسارش

اگر در رفعت برج فلک سایش نمی بیند

چرا خورشید را از طرف سرافتاده دستارش؟

حصار مارپیچش اژدهای گنج را ماند

ولی ارزد به گنج شایگان هر خشت دیوارش

نظرگاه تماشایی است در وی هر گذرگاهی

همیشه کاروان مصر می آید به بازارش

حساب مه جبینان لب بامش که می داند؟

دو صد خورشید رو افتاده در هر پای دیوارش

به صبح عید می خندد گل رخساره صبحش

به شام قدر پهلو می زند زلف شب تارش

تعالی الله از باغ جهان آرا و شهرآرا

که طوبی خشک برجا مانده است از رشک اشجارش

ناز صبح واجب می شود بر پاکدامانان

سفیدی می کند چون در دل شب یاسمین زارش

به عمر خضر سروش طعن کوتاهی ازان دارد

که عمری بوده است از جان دم عیسی هوادارش

نمی دانم قماش برگ گل، لیک اینقدر دانم

که بر مخمل زند نیش درشتی سوزن خارش

گلوسوزست از بس نغمه های عندلیب او

چو آتش برگ، می ریزد شرر از نوک منقارش

درختانش چو سرو از برگریزی ایمن اند ایمن

خزان رنگی ندارد از گل رخسار اشجارش

خضر تیری به تاریکی فکند از چشمه حیوان

بیا اینجا حیات جاودان برگیر ز انهارش

تکلف بر طرف، این قسم ملکی را به این زینت

سپهداری چو نواب ظفرخان بود در کارش

نوای جغد چون آوازه عنقا به گوش آید

خوشا ملکی که باشد شحنه عدل تو معمارش

فلک از آفتاب آیینه داری پیشه می سازد

که گرم حرف گردد طوطی کلک شکربارش

چو از هند دوات آید برون طاوس کلک او

خورد صد مارپیچ رشک کبک از طرز رفتارش

نباشد حاجت سر سایه بال هما او را

سعادت همچو گل می روید از اطراف دستارش

بلند اقبالیی دارد که گر بر آسمان تازد

به زور بازوی قدرت کند با خاک هموارش

ز بس در عهد او دزدی برافتاده است از عالم

نیارد خصم دزدیدن سر از شمشیر خونبارش

رباید تیزی از الماس و سرخی از لب مرجان

نماید جوهر خود را چو شمشیر گهربارش

خدنگش را مگو بهر چه سرخی در دهن دارد

ز خون دشمنان پان می خورد لبهای سوفارش

سری کز جنبش ابروی تیغش بر زمین افتد

که برمی دارد از خاک مذلت جز سر دارش؟

عنان باددستی چون گذارد رایض جودش

اگر صد بادپا باشد که می بخشد به یکبارش

چه گویم از بلندیهای طبع آسمان سیرش

به دوش عرش کرسی می نهد از رتبه افکارش

الهی تا جهان آرا و شهرآرا به جا باشد

جهان آرایی و آرایش کشور بود کارش

Translation I
by Dr. Josephine Barry Davis

Ah! How beautiful is Kabul encircled by her arid mountains
And Rose, of the trails of thorns she envies
Her gusts of powdered soil, slightly sting my eyes
But I love her, for knowing and loving are born of this same dust

My song exalts her dazzling tulips
And at the beauty of her trees, I blush
How sparkling the water flows from Pul-I-Mastaan!
May Allah protect such beauty from the evil eye of man!

Khizr chose the path to Kabul in order to reach Paradise
For her mountains brought him close to the delights of heaven
From the fort with sprawling walls, A Dragon of protection
Each stone is there more precious than the treasure of Shayagan

Every street of Kabul is enthralling to the eye
Through the bazaars, caravans of Egypt pass
One could not count the moons that shimmer on her roofs
And the thousand splendid suns that hide behind her walls

Her laughter of mornings has the gaiety of flowers
Her nights of darkness, the reflections of lustrous hair
Her melodious nightingales, with passion, sing their songs
Ardent tunes, as leaves enflamed, cascading from their throats

And I, I sing in the gardens of Jahanara, of Sharbara
And even the trumpets of heaven envy their green pastures.

Translation II


Oh, the beautiful city of Kabul wears a rugged mountain skirt,
And the rose is jealous of its lash-like thorns.
The dust of Kabul's blowing soil smarts lightly in my eyes,
But I love her, for knowledge and love both come from her dust.

I sing bright praises to her colourful tulips,
The beauty of her trees makes me blush.
How sparkling the water flows from Pul-i-Mastaan!
May Allah protect such beauty from the evil eye of man!

Khizr chose Kabul to Paradise,
For her mountains brought him near to heaven's delights.
The fort's dragon-sprawling walls guard the city well,
Each brick is more precious than the treasure of Shayagan.

Every street in Kabul fascinates the eye.
In the bazaars, Egypt's caravans pass by.
No one can count the beauteous moons on her rooftops,
And hundreds of lovely suns hide behind her walls.

Her morning's laugh is as gay as flowers,
Her dark nights shine like beautiful hair.
Her tuneful nightingales sing with flame in their notes,
Fiery songs like burning leaves, fall from their throats.

I sing to the gardens, Jahanara and Sharbara.
Even the tuba of Paradise is jealous of their greenery.